خلوت

خلوتی دارم من دربلندای خیال

وخیالی که سفید است چو برف

سایه بانی است در آن خلوت وتنهایی دل

می نشینم آنجا

فارغ از دغدغه ی مردم شهر

بی پناه و تنها

دل تنگم ، دلش از تنگی دل می گیرد

و چه سرد است اینجا که هوس می میرد

خلوت من چه بلند است و چه دور ، دورتر از ابر است

دورتر از مردم ، دورتر از شهر است

خلوت من جایی است ، در بلندای سکوت ، در سر مرز جنون

هیچ ابری را توان در کف نیست

تا که محروم کند قلب مرا ، از شعاع خورشید

از فروغ مهتاب

خلوت من دور است ، خلوت من دور است

دورتر از ابر است ، دورتر از مردم

خلوت من جایی است

در سر مرز جنون